آزمایش FBS یا Fasting Blood Sugar یکی از انواع آزمایشات قند خون است.

در طی آن میزان گلوکز در خون اندازه گیری می ‎شود. گلوکز از جمله قند های ساده یا همان مونو ساکارید به شمار می ‎رود. سلول های بدن برای رشد و انجام فعالیت های خود به این ماده نیاز دارند.

در واقع گلوکز انرژی سلول ها را تامین می کند. مشکل زمانی رخ می دهد که این ماده به درستی به سمت سلول ها هدایت نشده و وارد خون می ‎‌شود. تجمع بیش از حد آن ها در خون منجر به افزایش قند خون خواهد شد. همه این مشکلات از آنجایی شروع می ‎شود که هورمون انسولین به وظایف خود به درستی عمل نمی کند. وظیفه اصلی این هورمون رساندن گلوکز به سلول های بدن است. زمانی که سطح این هورمون در بدن کاهش یابد یا اختلالی در عملکرد آن رخ دهد، زمینه برای بروز دیابت تیپ یک و دو آماده خواهد شد. هر چقدر بیماری زودتر تشخیص داده شود به همان اندازه کنترل بیماری موفق تر خواهد بود.

آزمایش BUN یا آزمایش نیتروژن اوره خون همان‌طور که از نام آن مشخص است میزان نیتروژن اوره خون را اندازه‌گیری می‌کند. نیتروژن اوره یک ماده زائد است که در اثر تجزیه پروتئین‌های موجود در غذا ایجاد می‌شود. این ماده در کبد تشکیل می‌شود، از طریق خون به کلیه‌ها می‌رود و سپس از طریق ادرار از بدن خارج می‌شود. سطح نیتروژن اوره خون یکی از نشانگرهایی است که به پزشک در بررسی عملکرد کلیه‌ها کمک می‌کند. وجود مقدار کمی نیتروژن اوره در خون طبیعی است. اما اگر سطح آن بیش از حد بالا باشد، نشان‌دهنده اختلال عملکرد کلیه‌ها است. به عبارت دیگر، نشان می‌دهد که احتمالا بیماری یا شرایط خاصی روی سلامت کلیه ها تاثیر گذاشته است.

آزمایش نیتروژن اوره خون به تنهایی کمک چندانی به بررسی عملکرد کلیه‌ها نمی‌کند. اما وقتی همراه با کراتینین باشد، نتیجه دقیق تری حاصل خواهد شد. نسبت ایده‌آل BUN به کراتینین بین 10 به 1 و 20 به 1 است.

در صورت عملکرد صحیح یک کلیه میزان این هورمون نرمال می باشد، حتی اگر کلیه دیگر عملکرد خوبی نداشته باشد.

آزمایش کراتینین خون بخشی از آزمایش عملکرد کلیه است که برای بررسی کارکرد کلیه‌ها جهت اندازه‌گیری میزان ماده کراتینین موجود در خون تجویز می‌شود. کراتینین و اوره دو ماده زائد در جریان خون هستند که توسط کلیه‌ها دفع می‌شوند. بنابراین میزان و سطح آن‌ها نشانه عملکرد کلیه‌ها است.

آزمایش Cholesterol آزمایشی است که به منظور غربالگری خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی انجام می‌شود. کلسترول ماده‌ای است که باید به اندازه طبیعی و لازم در بدن وجود داشته باشد. این ماده در حفظ غشای سلولی و ساخت هورمون‌ها نقش مهمی دارد. کلسترول یکی از فاکتورهای خونی است که در دو مدل خوب و بدن در خون وجود دارد. حدود ۷۵ درصد از کلسترولی که در بدن وجود دارد، توسط کبد تولید می‌شود و حدود ۲۵ درصد آن از طریق مواد غذایی وارد بدن می‌شود. اگرچه افزایش بیش از حد کلسترول بد (LDL) برای بدن مضر است و منجر به بیماری‌های قلبی و عروقی می‌شود، اما در هر صورت وجود کلسترول در بدن برای حفظ سلامتی لازم و ضروری است. آنچه مهم است رعایت حد اعتدال میزان کلسترول خون است.

تریگلیسیرید نوعی چربی یا لیپید است که در خون وجود دارد و اگر سطح آن از مقدار طبیعی بیشتر شود سلامت فرد به خطر می‌افتد. بدن کالری‌های بلااستفاده را به صورت تری گلیسیرید ذخیره می‌کند. تری گلیسیرید در خون انرژی مورد نیاز برای عملکرد عضلات را فراهم می‌کند. تری گلیسیرید مازاد بعد از مصرف غذا وارد خون می‌شود. اگر بیشتر از نیاز بدن کالری مصرف شود، میزان تریگلیسیرید بالا می‌رود.

آزمایش ویتامین D بهترین روشی است که می‌توان با استفاده از نتایج آن به طور دقیق متوجه سطح این ویتامین در بدن شوید. ویتامین دی، ویتامینی محلول در چربی است که نقش مهمی در عملکرد سیستم‌های مختلف بدن دارد. افرادی که دچار کمبود این ویتامین هستند بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به ناراحتی‌های قلبی قرار دارند. این ویتامین در باروری زنان و بارداری سالم نقش مهمی را ایفاء می‌‌کند.

در بدن انسان ۷ نوع ویتامین دی وجود دارد که از بین آن‌ها ویتامین D2 و D3 از همه مهم‌تر هستند. مهم‌ترین منبع برای ایجاد دو ویتامین مذکور در بدن، نور خورشید است. با تابش نور خورشید بر سطح پوست بخشی از انرژی آن در بدن به ویتامین دی تبدیل می‌شود. این ویتامین پس از ورود به کبد و کلیه‌ها در اختیار اندام‌های مختلف در بدن قرار می‌گیرد. خانم‌های باردار با مصرف ویتامین دی می‌توانند تقویت عضلات فرزندان خود را تضمین کنند.

ویتامین D که به عنوان ویتامین آفتاب شناخته می شود، توسط بدن در پاسخ به قرار گرفتن پوست در معرض نور خورشید تولید می شود.

همچنین به طور طبیعی در برخی از غذاها، از جمله برخی از ماهی ها، روغن کبد ماهی، زرده تخم مرغ، لبنیات غنی شده و غلات وجود دارد.

در برگه آزمایش، ویتامین دی را با عبارت "25 OH Vitamin D3" یا "Vit D3-25OH" می‌توان مشاهده کرد.

آنالیز ادرار یک آزمایش متداول است که برای تجزیه و تحلیل محتوا و ترکیبات شیمیایی ادرار استفاده می‌شود. تست ادرار، یکی از مهم‌ترین تست‌هایی است که در ارزیابی سلامت بدن بخصوص کلیه‌ها و مجاری ادراری نقش بسزایی دارد. مجاری ادراری از کلیه‌ها، حالب، مثانه و مجرای ادرار تشکیل شده است. نقش اصلی مجاری ادراری، فیلتر کردن ضایعات و تنظیم میزان آب، الکترولیت‌ها، پروتئین‌ها، اسیدها و سایر مواد در بدن است. اگر هر یک از قسمت‌های آن آسیب ببیند، ترکیب شیمیایی یا حجم ادرار تغییر پیدا می‌کند. تفسیر آزمایش ادرار یک راه مستقیم برای ارزیابی این تغییرات محسوب می‌شود. تست آنالیز ادرار یک آزمایش ساده است که ادرار را از نظر فیزیکی، شیمیایی و میکروسکوپی بررسی می‌کند. وجود مشکل در هر یک از ارگان‌های بدن، بر روی ظاهر، غلظت، و محتوای ادرار تاثیر می‌گذارد. آزمايش كامل ادرار برای تشخيص و اثبات وجود بعضی از مواد و سلول‌ها از جمله قند، پروتئين، خون، گلبول‌ سفيد و گلبول‌های قرمز انجام می‌شود.

کلسترول ماده‌‎ای است که در کبد ساخته می‌‏شود. وجود آن برای برخی از عملکردهای بدن ضروری است. به عنوان مثال می‌‎توان گفت، در تولید برخی از هورمون‌ها نقش دارد. برای جابجایی کلسترول در بدن به پروتئین نیاز است. ترکیب پروتئین و چربی باعث ایجاد ماده‌‎ایی به نام لیپوپروتئین می‎‌شود. این ماده در بدن به دو صورت LDL و HDL در آزمایش خون وجود دارد. هر زمان صحبت از کلسترول بالا و راه‎‌های پیشگیری از آن می‎‌شود، منظور LDL یا همان لیپوپروتئین با چگالی کم است. LDL اغلب کلسترول بد نامیده می‌شود. چرا که مقدار زیاد LDL سبب تجمع کلسترول در شریان‌ها می‌شود که می‌تواند منجر به حملات قلبی و مغزی شود. سطح بالای کلسترول خوب ، که لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) نامیده می‌شود، ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهد. HDL به انتقال کلسترول LDL به کبد و جلوگیری از آسیب به قلب کمک می‌کند.

دو نوع کلسترول در بدن وجود دارد که لیپوپروتئین با چگالی بالا HDL ، کلسترول خوب و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) یا کلسترول بد نامیده می‌شوند. HDL به عنوان کلسترول خوب شناخته می‌شود، زیرا حامل لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL)، تری گلیسیریدها و چربی‌های مضر است و آن ها را برای فرآوری به کبد منتقل می‌کند.

هنگامی که لیپوپروتئین با چگالی بالا به کبد می‌رسد، کبد لیپوپروتئین با چگالی کم را تجزیه کرده و پس از تبدیل به صفرا، آن‌ را از بدن خارج می‌کند.

بدن بیشتر از کلسترول LDL تشکیل شده است. مقادیر زیاد این کلسترول در بدن می‌تواند منجر به ایجاد پلاک در عروق شود. این موضوع می‌تواند منجر به بیماری قلبی یا سکته شود.

تحقیقات نشان داده است که افراد با سطح کلسترول HDL نرمال در معرض خطر کمتری برای بیماری عروق کرونر هستند. پزشک با استفاده از یک آزمایش ساده می‌تواند سطح کلسترول را بررسی کند.

آزمایش ALT یکی از آزمایش‌های بررسی عملکرد کبد است که سطح آلانین آمینوترانسفراز را در خون اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش ALT یا SGPT نامیده می‌شود ALT. یکی از آنزیم‌های کبدی است که به کبد در تولید انرژی کمک می‌کند. سطوح بالای این آنزیم‌ در خون می‌تواند نشانه آسیب یا تحریک کبدی باشد. از این آزمایش برای ارزیابی عملکرد کبد استفاده می‌کنند.

به طور کلی، آزمایش ALT به تنهایی انجام نمی‌شود. این آزمایش معمولا همراه با سایر آنزیم‌های کبدی به عنوان بخشی از آزمایش عملکرد کبد اندازگیری می شود.

ALT یا آلانین آمینوترانسفراز چه تفاوتی با آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) دارد؟

آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، که AST هم نامیده می‌شود، آنزیم دیگری است که اغلب در آزمایش عملکرد کبد همراه با ALT اندازه گیری می‌شود. AST و ALT هر دو به‌عنوان آنزیم‌ های کبدی شناخته می‌شوند، اما AST در سایر قسمت‌های بدن مثل استخوان‌ ها غلظت بیشتری نسبت به ALT دارد. این دو تست در اکثر مواقع با‌ هم درخواست می‌شود.

AST آنزیمی است که در بافت های مختلف بدن وجود دارد. آنزیم در واقع نوعی پروتئین است که بدن برای انجام واکنش های شیمیایی خود به آن نیاز دارد.

بالاترین غلظت AST در کبد، عضلات، قلب، کلیه، مغز و گلبول های قرمز خونی است. به طور معمول مقدار کمی AST در جریان خون وجود دارد. مقادیر بالاتر از حد طبیعی این آنزیم در خون می‌تواند نشان دهنده مشکل در سلامتی باشد. سطوح غیر طبیعی این ماده می‌تواند با آسیب های کبدی همراه باشد.

وقتی آسیبی به بافت ‌ها و سلول ‌های حاوی این آنزیم وارد می شود، سطوح AST افزایش می یابد. سطح AST می ‌تواند با فاصله شش ساعت پس از آسیب به بافت افزایش یابد. مقادیر طبیعی AST از بدو تولد تا 3 سالگی در مقایسه با مقادیر آن در كودكان و بزرگسالان بیشتر است.

آزمایش AST میزان AST موجود در خون که از بافت های آسیب دیده آزاد شده است را اندازه گیری می‌ کند. نام قدیمی این آزمایش ترانس آمیناز گلوتامیک-اگزالواستیک سرمی (SGOT) است.

آزمایش ALP (Alkaline Phosphatase) سطح آنزیمی به همین نام را در خون میسنجد. برای سنجش این آنزیم به نمونه خون وریدی نیاز است. سطح غیرطبیعی ALP در آزمایش خون معمولا نشان‌دهنده مشکلات کبد، کیسه صفرا و استخوان هاست. همچنین در مشکلات کلیه، عفونت های جدی مثل سپسیس و سو تغذیه نیز این آنزیم دچار تغییر میشود.

معمولا ALP در آزمایش خون برای تشخیص بیماری های کبد و استخوان سنجیده می شود.

زمانی که سلول های کبد آسیب ببینند این آنزیم در خون آزاد میشود و باعث ایجاد سطح بالایی در آلکالین فسفاتاز میشود. این آزمایش معمولا برای تشخیص مجرای صفراوی مسدود شده نیز بکار می رود زیرا میزان این آنزیم در سلول هایی که به ساخت مجرای صفراوی کمک میکنند بیش تر است. اگر یکی از مجاری صفراوی به دلیل سنگ یا تومور مسدود شود میزان ALP در آزمایش خون به شدت افزایش می یابد.

آزمایش آهن در جهت تعیین سطح آهن خون انجام می‌شود. از طریق این آزمایش میزان گردش آهن در خون، ظرفیت کل خون برای انتقال آهن و میزان ذخیره آهن در بدن تعیین می‌شود.

بررسی سطح آهن در بدن فرد از طریق چندین آزمایش مختلف انجام می‌شود. آزمایش‌های آهن اغلب با هم تجویز می‌شوند و نتایج هر یک از آن‌ها می‌تواند به شناسایی کمبود آهن، کم خونی فقر آهن یا آهن بیش از حد بدن (اضافه بار) کمک کند.

نتایج آزمایش‌های آهن همچنین ممکن است به تمایز علل مختلف کم خونی کمک کند.

آهن مورد نیاز بدن بطور معمول از طریق مواد غذایی کسب می‌شود، در روده کوچک جذب خون می‌گردد و پس از اتصال به ترانسفرین در بدن جابجا می‌شود. ترانسفرین در کبد ساخته می‌شود. در افراد سالم بخش اعظمی از آهن در حال انتقال (متصل به ترانسفرین) در ساخت هموگلوبین‌ گلبول‌های قرمز شرکت می‌کند. مقدار باقیمانده آن در بافت‌ها به شکل فریتین یا هموسیدرین ذخیره می‌شود. مقدار کمی از آهن نیز برای سنتز پروتئین‌هایی همچون میوگلوبین و بعضی از آنزیم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با توجه به این موضوع برای اندازه‌گیری سطح آهن خون آزمایش‌های مختلفی انجام می‌شود و بررسی هر یک از عوامل دخیل در عملکرد آهن می‌تواند در تشخیص سطح آهن کمک کننده باشد.

آزمایش فریتین (Ferritin test) برای تعیین ظرفیت ذخیره آهن کل بدن و کمک به تشخیص کمبود آهن یا تجمع زیاد آهن درخواست داده می‌شود. این آزمایش اغلب به همراه دیگر آزمایش های آهن و ظرفیت اتصال آهن کل در جهت تعیین سطح ذخایر آهن خون بدن (کمبود آهن یا آهن اضافه بار) و تشخیص بیماری‌های آنمی فقر آهن، هموکروماتوزیس، بیماری های کبدی، بیماری‌های التهابی و حتی سرطان انجام می‌شود.

آزمایش خون (آزمایش شمارش سلول‌های خون) یا CBC، به عنوان یک آزمایش چند بخشی، در جهت تعیین وضعیت سلامت عمومی فرد و با هدف غربالگری، تشخیص و یا نظارت بر انواع مختلف بیماری‌ها و شرایطی که بر سلول‌های خون اثر می‌گذارند، مانند کم خونی (آنمی)، عفونت، التهاب، مشکلات خون‌ریزی و سرطان انجام می‌شود. نتایج آزمایش CBC همچنین، برای نظارت بر پیشرفت بیماری و بررسی تاثیر روش‌های درمان و کنترل بیماری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. دیگر کاربرد این تست، نظارت بر روش‌های درمانی است که بر سلول‌های خون اثر منفی دارند، مانند شیمی درمانی یا پرتو درمانی

این تست در موارد شک به آنمی فقر آهن و همراه با اندازه گیری مقدار آهن سرم انجام می شود. این آزمایش مشخصا جهت بررسی سطح و عملکرد صحیح یا ناقص بودن عملکرد پروتئین ترانسفرین انجام می‌گیرد. به عبارت دیگر برای محاسبه میزان پروتئین‌های متصلی که آهن را در خون حمل می‌کنند یعنی تعیین درصد ترانسفرین(Transferrin) و بقیه پروتئین‌هایی که در خون به آهن متصل هستند، به کار می‌رود. با انجام آزمایش TIBC می‌توان همه پروتئین‌های که در خون جهت اتصال به آهن آزاد وجود دارند را شمارش کرد. در خون میزان نرمالی از ترانسفرین وجود دارد که از میان این مقدار حدودا یک سوم آن جهت انتقال آهن در فعالیت هستند.

فریتین پروتئینی است که وظیفۀ ذخیره‌سازی آهن در سلول‌های بدن را دارد. در مقابل، ترانسفرین مسئول انتقال آهن در جریان خون است. آهن ذخیره‌شده توسط فریتین به‌صورت Fe (III) است و آهن منتقل‌شده توسط ترانسفرین به‌صورت Fe (II) است.

آزمایش اسید اوریک خون (Uric Acid) برای تشخیص میزان بالای این ترکیب در خون و کمک به تشخیص بیماری نقرس درخواست داده می‌شود. این آزمایش همچنین برای کنترل سطح اسید اوریک در افرادی که تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی هستند، انجام می‌شود. تخریب سریع سلول‌ها در نتیجه چنین درمانی می‌تواند منجر به افزایش سطح اسید اوریک خون شود.

الکترولیت‌ها مواد معدنی هستند که حامل بارهای مثبت یا منفی هستند و در مایعات بدن انسان وجود دارند. سدیم و الکترولیت‌های دیگر مانند پتاسیم، کلرید و بی‌کربنات (یا دی اکسید کربن) به عملکرد طبیعی سلول‌ها و تنظیم میزان مایعات بدن کمک می‌کنند. با وجود ‌آنکه سدیم در تمام مایعات بدن وجود دارد، بالاترین غلظت آن در خون و در مایعات خارج از سلول‌های بدن یافت می‌شود. مقدار سدیم خارج سلولی و به همراه آن مقدار آب بدن توسط کلیه‌ها تنظیم می‌شود.

یک فرد در رژیم غذایی خود سدیم را از نمک خوراکی (کلرید سدیم یا NaCl) و تا حدی از اکثر غذاهایی که مصرف می کند، دریافت می‌کند. از این‌رو بیشتر افراد مقدار کافی سدیم را دریافت می‌کنند. بدن مقدار کافی از این ماده را که لازم دارد استفاده کرده و مقادیر اضافه آن توسط ادرار دفع می کند. آزمایش سدیم (Na) خون به منظور تعیین مقدار دقیق سدیم در بدن انجام می‌شود. این آزمایش به عنوان بخشی از آزمایش‌های غربالگری عمومی درخواست داده می‌شود.

پتاسیم یک الکترولیت حیاتی برای انجام متابولیسم سلول است. این ماده به انتقال مواد مغذی به داخل سلول کمک کرده و مواد زائد را از سلول خارج می‌کند. پتاسیم در عملکرد عضلات نیز نقش مهمی دارد و به انتقال پیام بین اعصاب و عضلات کمک می‌کند. آزمایش اندازه‌گیری پتاسیم، میزان پتاسیم در خون یا ادرار را اندازه‌گیری می‌کند.

الکترولیت‌ها یون‌ها و مواد معدنی هستند که در مایعات بدن وجود دارند. پتاسیم و الکترولیت‌های دیگر مانند سدیم، کلرید و بی‌کربنات به تنظیم مقدار مایعات بدن کمک کرده و تعادل اسید و باز را در سطح پایدار نگه می‌دارد. پتاسیم در تمام مایعات بدن وجود دارد اما بیشتر در سلول‌ها یافت می‌شود. در مایعات خارج از سلول‌ها و در قسمت مایع خون (سرم یا پلاسما) تنها مقدار کمی از پتاسیم وجود دارد.

از آنجا که غلظت پتاسیم خون بسیار کم است، تغییرات جزئی در مقدار آن می‌تواند اثرات قابل توجهی بر سلامتی فرد داشته باشد. سطح پتاسیم خیلی کم یا خیلی زیاد می‌تواند عملکرد اعصاب و عضلات را تغییر دهد و ممکن است عوارض جدی بر سلامتی انسان داشته باشد از جمله شوک، مشکلات تنفسی و ضربان نامنظم قلب. تغییرات زیاد سطح پتاسیم حتی ممکن است توانایی انقباض عضلات را از بین ببرد.

اسیدوز و آلکالوز به معنای شرایط غیر عادی در بدن هستند که در نتیجه‌‌ی وجود بیش از حد اسید یا باز ایجاد شده و منجر به عدم تعادل pH بدن می‌شوند. این عدم تعادل معمولاً به دلیل برخی بیماری‌های زمینه‌ای یا دیگر بیماری‌ها ایجاد می‌شود

فسفر یک ماده معدنی است که در ترکیب با سایر مواد، ترکیبات فسفات آلی و غیر آلی (فسفات معدنی) ایجاد می‌کند. هنگام صحبت در مورد آزمایش، اصطلاحات فسفر و فسفات معمولاً به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما در حقیقت چیزی که در خون اندازه‌گیری و تحت عنوان فسفر خون شناخته می‌شود، فسفات معدنی است.

ترکیبات فسفات برای تولید انرژی، رشد استخوان‌ها، عملکرد عضلات و اعصاب حیاتی هستند. این ترکیبات همچنین به حفظ تعادل اسید و باز بدن کمک می‌کنند.

بدن فسفر مورد نیاز خود را از طریق خوراکی‌هایی که خورده می‌شوند، دریافت می‌کند. فسفات در اغلب مواد غذایی یافت شده و به راحتی توسط دستگاه گوارش جذب می‌شود. بخش اعظم فسفات در بدن با کلسیم ترکیب می‌شود و در ساختار استخوان‌ها و دندان‌ها شرکت می‌کند. مقادیر کمتری از آن نیز در بافت عضله و عصب یافت می‌شود و در نهایت مقدار باقی مانده آن جذب سلول‌های بدن شده و برای ذخیره انرژی استفاده می‌شود.

به طور معمول، فقط حدود ۱ درصد از کل فسفات بدن در خون وجود دارد. طیف گسترده‌ای از غذاها مانند لوبیا، نخود، آجیل، غلات، محصولات لبنی، تخم مرغ، گوشت گاو، مرغ و ماهی حاوی مقادیر قابل توجهی فسفر هستند.

بدن با تنظیم میزان جذب فسفر از روده و میزان دفع آن از طریق کلیه، سطح فسفر را در خون حفظ می‌کند. سطح فسفات نیز تحت تأثیر برهم کنش هورمون پاراتیروئید (PTH) ، کلسیم و ویتامین D قرار دارد.کمبود فسفر (هیپوفسفاتمی) ممکن است با سوء تغذیه، سو جذب مواد غذایی، عدم تعادل اسید و باز، افزایش کلسیم خون و اختلالات موثر بر عملکرد کلیه دیده شود.

افزایش سطح فسفر (هیپرفسفاتمی) ممکن است با افزایش مصرف ماده معدنی، پایین آمدن سطح کلسیم خون و اختلال عملکرد کلیه دیده شود.

افرادی که دچار کمبود خفیف تا متوسط فسفر هستند در اغلب موارد ​​علائمی نشان نمی‌دهند. در شرایط شدید کمبود فسفر علائمی نظیر ضعف عضلانی و گیجی دیده می‌شود. در شرایطی که مقدار فسفر بیش از حد نرمال افزایش یابد ممکن است علائمی شبیه علائم کلسیم پایین مانند گرفتگی عضلات، گیجی و حتی تشنج مشاهده شود.

آزمایش فسفر اغلب به همراه سایر آزمایشات، مانند آزمایشات مربوط به کلسیم، هورمون پاراتیروئید (PTH) و یا ویتامین D، برای کمک به تشخیص و یا نظارت بر درمان بیماری‌های مختلفی که باعث عدم تعادل کلسیم و فسفر می‌شوند، تجویز می‌گردد.

با وجود آنکه آزمایشات فسفر معمولاً بر روی نمونه‌های خون انجام می‌شود، در برخی موارد آزمایش P برای نمونه ادرار تصادفی یا ۲۴ ساعته نیز انجام می‌شود تا میزان دفع آن توسط کلیه‌ها کنترل شود.

ادرار مایعی متشکل از آب و مواد زائد است که توسط کلیه‌ها تولید و از طریق مجاری ادراری از بدن دفع می‌شود. کشت ادرار آزمایشی است که به شناسایی باکتری‌ها و مخمرهای موجود در ادرار ، که ممکن است باعث عفونت مجاری ادراری (UTI) شوند، می‌پردازد.

کلیه‌ها، یک جفت اندام لوبیایی شکل هستند که در قسمت پایین کمر و پشت سمت راست و چپ قرار دارند. این اندام مواد زائد را از خون فیلتر و در نتیجه ادرار را تولید می‌کنند. ادرار از طریق لوله‌هایی به نام حالب (میزنای) از کلیه‌ها به مثانه منتقل می‌شود. سپس در مثانه به‌طور موقت ذخیره و پس از خالی شدن، از طریق مجرای ادرار دفع می‌شود. در ادرار به‌طور طبیعی مقادیر کمی از میکروب‌ها، مانند باکتری‌ها یا مخمرها، وجود دارند که از پوست به داخل دستگاه ادراری انتقال می‌یابد. در صورتی که عوامل میکروبی بتوانند در مجاری ادراری باقی بمانند و در آنجا رشد و تکثیر پیدا کنند، منجر به عفونت دستگاه ادراری خواهند شد.

بیشتر عفونت‌های ادراری بدون عارضه در نظر گرفته می‌شوند و به‌راحتی قابل درمان هستند. با این حال، اگر به درمان آن‌ها توجه نشود، ممکن است عفونت از مثانه و حالب به کلیه‌ها منتقل شود. عفونت کلیه خطرناک‌ است و می‌تواند به آسیب دائمی کلیه منجر شود. در برخی موارد، عفونت مجاری ادراری درمان نشده ممکن است به جریان خون گسترش یابد (سپتیسمی) و باعث سپسیس شود، که می‌تواند زندگی بیمار را تهدید کند.

زنان و دختران بیشتر از مردان و پسران به عفونت‌های ادراری مبتلا می‌شوند، حتی دختران ممکن است به عفونت ادراری مکرر مبتلا شوند. در مردان و پسران مبتلا به عفونت ادراری که توسط کشت ادرار تایید شده است، ممکن است آزمایش‌های تکمیلی در جهت رد وجود سنگ کلیه یا ناهنجاری جسمی که می‌تواند باعث عفونت شود، انجام شود.